အခ်စ္ရဲ့သက္ေသ ၁၅၀၀

တို႔ႏွစ္ေယာက္...

ခ်စ္ခဲ့ၾကတာ..

ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ကိုယ္ပါ..

ၾကားလူေတြကိုဆြဲမထည့္နဲ႔

ေႏြေန႔လည္အပူေတာမွာ..

ငါ့အတြက္နင္ေအးရိပ္ၿဖစ္ခဲ့တယ္...

လြမ္းႏွင္းေတြဖြဲဖြဲက်တဲ့ေဆာင္းမွာလည္း

နင္ဟာ ငါ့ကိုဖယ္ခြာမသြားဘူး

အညိႈးႀကီးစြာသြန္ခ်တတ္တဲ့မိုးသက္ေလၿပင္းေတာင္

နင့္အတြက္ ပန္းပြင့္ေလးေတြၿဖစ္ခဲ့တယ္...

တကယ္ဆိုရင္ ငါေလ...

နင္မသိႏိုင္တဲ့မၿမင္ကြယ္ရာတစ္ခုကေန...

နင့္အတြက္လြမ္းေဆြးၿခင္းေတြရင္၀ယ္ပိုက္လို႔

ရိႈက္ႀကီးတငင္ငိုယိုေနတဲ့အၿဖစ္ကိုနင္သာသိခဲရင္

ငါ့ကို ထားသြားရက္မွာလား ????

ေအာ္....... ခုေတာ့...

နင္ေပးခဲ့တဲ့ အခ်စ္ၿပကၡဒိန္ေလးေတာင္ အခု...

အခ်စ္သကၠရဇ္ တစ္ေထာင့္ငါးရာၿပည့္ဖို႔.......

နင့္ရဲ႕"အနမ္းတစ္ပြင့္"သာလိုေတာ့တာ နင္သိခဲ့ရင္ ♥♥♥♥