အ နာယကဂုဏ္

ဂဏန္း ပုတ္သင္
ကိုင္းပင္ လိပ္မ်ိဳး
ႏြားသိုး ေခြးအ
ဤေျခာက္၀ အ နာယကဂုဏ္။
ဂဏန္းသည္ တည့္တည့္မသြား။
ေဘးတိုက္သြား၏။
ငါတည္းဟူေသာမာနႏွင့္
လက္မတေထာင္ေထာင္ရွိလွ၏။
ပုတ္သင္သည္
ရာသီအလိုက္ အေရာင္ေျပာင္းတတ္၏။
မွန္သည္မွားသည္။သင့္သည္ မသင့္သည္။ မစဥ္းစား။
ေနရာတိုင္းမွာ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ရွိ၏။
ကိုင္းပင္သည္ မားမားမတ္မတ္မရွိ။
ေလယူရာယိမ္း၏။ ဆိတ္ခေလာက္ႏွင့္ ဆင္တူ၏။
သို႔ေသာ္ သူတပါးအေပၚ၌
စိုးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္လိုေသာ ဆႏၵအျမဲရွိ၏။
လိပ္သည္
ေလးတုန္႔ေႏွးကန္စြာသြားလာတတ္၏။
ယက္ေလသမွ်၀မ္းဗိုက္ေအာက္သို႔သြင္း၏။
ရေလသမွ်ငါ့ဥစၥာခ်ည္းဟုထင္၏။
တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္လြန္းေသာေၾကာင့္္
ကိုယ့္ဘက္ကိုယ္ယက္ေသာလိပ္ဟုပင္စကားပံုျပဳၾက၏။
ႏြားသိုးသည္
ရွဴးရွဴးရွဲရွဲႏွင့္ ေဒါသထြက္လြယ္၏။
ျမင္သမွ်ႏြား ငါ၏ျပိဳင္ဘက္ဟုထင္၏။
မိန္းမျမင္ေသာ္ ၾကိဳးျပတ္ေအာင္ ရုန္းေသာေၾကာင့္
ႏြားသိုးၾကိဳးျပတ္ဟု ခိုင္းႏွဳိင္းေျပာဆိုၾက၏။
ေခြးအသည္
သူတပါးအူသံၾကားေသာ္လိုက္၍အူ၏။
အူေသာ္လည္းဘာမွအရာမထင္။
က်ိဳးေၾကာင္းရွိမရွိကို မစဥ္းစား။
မိမိအူသံဘယ္သို႔ ရွိသည္ကိုမသိ။
ဤသို႔ျဖင့္ အထက္ပါအခ်က္တို႔မွ
တပါးပါးျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း
အားလံုးျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း ညိစြန္းခဲ့ေသာ္
ဤသူကိုေခါင္းေဆာင္ မတင္သင့္ဟူ၍
ေနာင္လာေနာက္သား ျပည္သူအမ်ားတို႕အား
ေရွးျမန္မာပညာရွိတို႔ လမ္းညႊန္ျပခဲ့ၾကသည္။