ကမၻာဦးမွာ.........
ပေဒသာပင္ေပါက္ေတာ့.....
ျဗဟၼာႀကီးက
ေလးေယာက္ဘဲ ရွိတယ္။
သစၥာေခာတ္ဆိုေတာ့...
ေမတၱာလည္း..စစ္တာေပါ့..။
အခု..........
ကမၻာဦးမဟုတ္..
ကလိယုဂ္.. ဆုတ္ကပ္မွာ...
ျဗဟၼာ သန္းေလးေထာင္..
အေရာင္အ၀ါေတြ..ကြယ္ပသမို႕
ပေဒသာပင္လည္း..
ေျမလႊာျပင္က..ကြယ္ရၿပီ..။
ေမာဟ..အေမွာင္တိုက္မွာ..
ေဒါသေတြလည္း ေလာင္ၿမိဳက္ကုန္ၿပီ..။
ၾကည့္စမ္း....
ေန..တစ္စင္း..က နွစ္စင္း..
ႏွစ္စင္းကေန..သံုးစင္း..
ၾကည့္ရင္း...ၾကည့္ရင္းနဲ့..
ေနခုႏွစ္စင္းလဲ ထြက္ေရာ..
ကမၻာႀကီးလည္း ပ်က္ေရာ..။
အဲဒီေတာ့...သူငယ္ခ်င္း
မင္း...ဘယ္သြားမလဲ..။
ငါလား....
ငါေတာ့.........မႏၱေလးကိုဘဲ
ျပန္မွာေပါ့.........။
(ေမာင္စြမ္းရည္)
No comments:
Post a Comment